- Details
Ik vind het interessant en ook dapper als een schrijver een bijzondere verhaalstructuur hanteert in een roman. Ik denk bijvoorbeeld aan de volgorde waarin het verhaal wordt verteld, de wijze waarop de hoofdstukken zijn ingedeeld of de lengte van de hoofdstukken. Een originele verhaalstructuur maakt een boek interessant, maar brengt ook risico’s met zich mee. Op zich zou de structuur van een verhaal ondergeschikt moeten zijn aan het verhaal zelf, maar in sommige situaties vind ik dat het het verhaal versterkt. Zoals bijvoorbeeld in Wat het hart verwoest van John Boyne.
- Details
Het was omdat een vriendin me het boek Hoe lees ik? van Lidewijde Paris aanraadde, want de titel en de kinderlijke afbeelding op het omslag nodigt beslist niet uit tot lezen. Maar wat was ik blij met de tip! Toe ik eenmaal in het boek begonnen was, kon ik het nauwelijks nog wegleggen. Echt een aanrader voor iedereen die zich fanatiek op het lezen van boeken stort of ze juist wil gaan schrijven.
- Details
‘Nou heb ik de oorlog meegemaakt en krijg ik in de herfst van mijn leven ook te maken met een pandemie,’ zei de dame tegenover me. Ze moest dik in de tachtig zijn, maar haar ogen twinkelden van levenslust. Die vergelijking met een oorlog hoor ik vaker. Begrijpelijk, want zo moet het ongeveer zijn gegaan in de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog: de ingrijpende maatregelen die op korte termijn van kracht worden, het hamsteren, maar ook de creativiteit en solidariteit van gewone mensen.
- Details
Zo af en toe schrijf ik nieuwsberichten of teksten voor het programmaboekje voor de plaatselijke brassband. De vereniging heeft natuurlijk maar een beperkt budget en ik vind het leuk om te doen. Bovendien speelt mijn zoon bij de band en zo doe ik iets terug voor deze enthousiaste vereniging. Het afgelopen jaar kwam de vereniging met een bijzonder verzoek voor een festival: kun je een verhaal schrijven voor bij een muziekstuk?
- Details
Kort geleden las ik Kolja van Arthur Japin. Ik ben een enorme fan van deze schrijver en heb veel van zijn boeken gelezen, zoals De zwarte met het witte hart en Een schitterend gebrek. Kolja vond ik tot nu toe het beste wat hij heeft geschreven. Ik hou heel erg van de symboliek en metaforen in Japin’s proza. Sommige zinnen zijn zo prachtig dat ik ze keer op keer overlees. Ik wilde het boek niet in een keer uitlezen, maar er hoofdstuk voor hoofdstuk van genieten. Ondertussen probeerde ik te ontdekken hoe Japin dat doet, dat schilderen met woorden.
Pagina 10 van 11
